ZAPAMIĘTAJ!
- Pamiętaj, że hasła są tajne i nie powinno się ich podawać nikomu.
- Nie spędzaj czasu wolnego przy komputerze. Ustal z rodzicami limit.
- Jeżeli prowadzisz bloga, pamiętaj, że mają również do niej dostęp osoby o złych zamiarach.
- Rozmawiaj z rodzicami o Internecie. Informuj ich o wszystkich stronach, które Cię niepokoją.
Najczęstsze zagrożenia, na które mogą natrafić dzieci podczas korzystania z Internetu:
Wśród najczęstszych zagrożeń dla bezpieczeństwa nieletnich (i nie tylko) internautów, na jakie powinni zwrócić uwagę rodzice, opiekunowie i nauczyciele, znajdują się:
- przechwytywanie danych i zagrożenie utratą prywatności;
- fałszowanie danych;
- kradzież danych personalnych;
- przejęcie komputera przez hakerów;
- kradzież haseł – a co za tym idzie, zagrożenie utraty plików dostępnych na komputerze:
- phishing – podszywanie się przez hakerów za instytucje zaufania publicznego, na przykład bank, w celu wyłudzenia danych;
- oszustwo internetowe – na przykład w postaci wyłudzenia opłaty za towar wadliwy bądź realnie nieistniejący;
- demoralizacja – ilość informacji propagujących przemoc, pornografię, prostytucję.
Rodzice powinni być pierwszymi nauczycielami korzystania z mediów, szczególnie interaktywnych.
Jak dbać o bezpieczeństwo dziecka? Jak ukształtować właściwe postawy wobec treści zamieszczanych w Sieci?
- Odkrywanie Internetu powinno być wspólnym zajęciem – rodzic powinien znaleźć i mądrze wskazać dziecku strony z informacjami, grami i zabawami interesującymi pociechę. Warto razem szukać danych potrzebnych do szkoły, stron z ciekawostkami dla dzieci.
- Nigdy za wiele ostrzeżeń i przypomnień, że nieznajomemu nie można ufać, oraz że Internet daje nie tylko okazję do świetnej zabawy i nauki, ale bywa źródłem niebezpieczeństw.
- W przypadku nawiązania przez dziecko / nastolatka znajomości przez Internet, należy czuwać nad rozwojem kontaktów, przede wszystkim uczulić dziecko, że spotkanie może nastąpić wyłącznie za zgodą rodzica.
- Warto mówić wprost o możliwych zagrożeniach: rozczarowaniu po konfrontacji wirtualnej osoby z rzeczywistą, o groźbie napaści seksualnej, nadużyciu zaufania.
- Anonimowość bywa cnotą. Mimo iż najmłodsze dzieci nie korzystają z serwisów społecznościowych, bankowości internetowej ani nie dokonują zakupów online, jak najwcześniej należy wyjaśnić im, że nie na każde pytanie o imię, nazwisko, numer telefonu i adres należy odpowiadać – a już na pewno nie należy odpowiadać bez wyraźnej zgody rodzica.
- Jak wobec innych mediów, tak i wobec Internetu należy kształtować w dziecku postawę krytyczną. Nie każda informacja wyczytana w Sieci jest prawdziwa, nie każda definicja i ściągawka na popularnym serwisie dla uczniów ma wartość encyklopedyczną.
- Troskliwa kontrola – tak, by nie narazić się na utratę zaufania dziecka. Dobre wychowanie nie gwarantuje pełnego bezpieczeństwa. Można postarać się na przykład o to, by komputer stał w pomieszczeniu używanym przez wszystkich domowników. Warto go również wyposażyć w oprogramowanie filtrujące typu Cenzor oraz kontrolnie sprawdzać w przeglądarce, na jakie strony wchodzą użytkownicy (dzieci).
- Trudne słowa są potrzebne - pornografia, narkotyki, sekty, pedofilia, gwałt, kradzież, haker – dziecko musi znać nazwy zjawisk, przed którymi jest przestrzegane, rozumieć je w możliwym zakresie i poznawać ich właściwy kontekst.
WAŻNE!!!
DZIECI NIE POWINNY PODAWAĆ SWOICH DANYCH ANI SWOICH RODZICÓW, OSOBOM OBCYM.
Jak się nazywasz? Jak wyglądasz? Prześlesz mi zdjęcie? Ile zarabiają twoi rodzice? Jakie masz kieszonkowe? Czy lubisz się przytulać? Masz kartę kredytową? W co jesteś ubrany? Czy chciałbyś dostać prezent? Gdzie mieszkasz? Czy jesteś sam w domu? Możemy się spotkać u mnie w domu? Mogę odebrać Cię ze szkoły?
Pytania tego typu powinny wzbudzić w dziecku nieufność i spowodować zerwanie kontaktu z nieznajomym internautą.
Jasne zasady: warto ustalić z dzieckiem, o jakiej porze i jak długo może ono korzystać z Internetu – dla dobra własnych oczu, kręgosłupa oraz dla równowagi między surfowaniem po Sieci a nauką, życiem rodzinnym i aktywnością towarzyską w rzeczywistym świecie.
Świadomość, że etykieta obowiązuje także nasze dziecko – dbając, by nie stało się ofiara manipulacji, należy zwrócić uwagę, by samo nie działało w żaden sposób na czyjąś szkodę, na przykład nie wykorzystywało forów do rozsiewania nieprawdziwych, nieuprzejmych czy obraźliwych opinii albo nie zamieszczało w Sieci zdjęć i filmów naruszających czyjąś prywatność, godność.
Sytuacje alarmowe
Co powinno zaalarmować rodzica?
- Wyłączanie monitora po wejściu rodzica do pokoju albo szybka zmiana przeglądanej strony – z jednej strony można takie zachowanie traktować jako naturalną chęć do zachowania prywatności, z drugiej strony powtarzające się ukrywanie oglądanych treści, w połączeniu z innymi nietypowymi reakcjami, powinno zaniepokoić.
- Telefony od nieznajomych.
- Surfowanie w Sieci bardzo długo, przesiadywanie po nocach.
- Unikanie kontaktów towarzyskich i rodzinnych poza Siecią.
- Zwiększone wydatki, posiadanie nieuzasadnionych sum pieniędzy, prezenty, z których dziecko nie potrafi się wytłumaczyć – oczywiście, niekoniecznie Internet jest źródłem znajomości przynoszących takie profity, należy jednak założyć, że w Sieci najłatwiej – bo bez wychodzenia z domu - poznać kogoś, kto pod pozorami sympatii tak naprawdę próbuje dziecko do czegoś nakłonić, przekupić. Może to być sposób wabienia ofiar prze pedofila albo sektę.
- Nagła utrata danych.
- Zaobserwowana ingerencja w informacje zamieszczone na profilu w serwisie społecznościowym.
- Niewytłumaczalne operacje na koncie bankowym.
- Zaobserwowane wykorzystanie danych osobowych do celów, na które nie wyraziliśmy zgody.
- Wykorzystanie przez osobę postronną informacji zawartych w wiadomościach e-mail. Nagły wzrost liczby reklam wyświetlanych na monitorze podczas surfowania w Sieci.
Reakcja rodzica musi być spokojna – nie można dziecka obwiniać bez ustalenia, co się dzieje, a przede wszystkim – czy nie stało się ono ofiarą oszustwa, manipulacji, wykorzystania. W przypadku, gdy dziecko zostało skrzywdzone lub choćby przestraszone, należy skorzystać z pomocy specjalistów - policji, pedagoga, psychologa, organizacji walczących o prawa
(za stroną : www.dzieckowsieci.pl/dzieci /podstawowe -zasady.html)